Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

Περνώντας τα σύνορα με τη Μαρία!




H Μαρία Κόφου είναι ένα κορίτσι που ταξιδεύει και που μας ταξιδεύει!Μέσα από τις αναρτήσεις τις και τις ταξιδιωτικές τις εμπειρίες μας πηγαίνει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα,
Άρθρα γραμμένα με το δικό της ιδιαίτερο τρόπο,υπέροχες φωτογραφίες και θετική διάθεση ξεπηδάνε μόλις κάνεις κλικ στο Travel Stories.Ήθελα πάρα πολύ να εξασφαλίσω μια συνέντευξή της και ιδού!!


Λοιπόν Μαρία…

Πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με το blogging και τι ήταν αυτό,που σε ώθησε να ξεκινήσεις;
Την πρώτη μου επαφή με το blogging την είχα το 2009 καθώς χρειάστηκε να δημιουργήσω ένα blog για να το χρησιμοποιήσω για μια εργασία στη σχολή , στο Πάντειο. Το δικό μου προσωπικό blog όμως το ξεκίνησα τον Αύγουστο του ’12. Βρισκόμουν στο τρένο με προορισμό το Milano και όπως κάθε ημέρα πήγαινα στο γραφείο (2 ώρες διαδρομή). Είχα ήδη συγκεντρώσει σε χαρτί πάνω από 15 ιστοριούλες για τη ζωή μου ως επιβάτη, γι’αυτά που άκουγα γύρω μου και όλα όσα σκεφτόμουν όσο ταξίδευα και απλά αποφάσισα πως ήταν ώρα να μένουν όσα γράφω και στο web. Ήταν λοιπόν η φυσική εξέλιξη, από το χαρτί στο blog. Βγήκε on air ως Τrainstoriesfromyworld με ιστορίες που αφορούσαν στους επιβάτες γύρω μου και όταν επέστρεψα στην Ελλάδα ο τίτλος άλλαξε σε Travelstoriesfromyworld.
Μίλησέ μας για το travel blogging και τις ιδιαιτερότητές του.
Το travel blogging δεν είναι σε καμία περίπτωση σαν το food ή το fashion blogging. Κανείς δε θα σε καλέσει να δεις τη νέα καλοκαιρινή κολεξιόν, κανείς δε θα σου στείλει κάποιο βερνίκι νυχιών για να γράψεις τη γνώμη σου γι΄ αυτό. Ούτε θα ξυπνήσεις αύριο, θα μαγειρέψεις κάτι πολύ σούπερ και θα το γράψεις στο blog σου. Το travel θέλει να έχεις χρόνο για μικρά ή μεγάλα ταξίδια ώστε να μπορείς να τα μοιράζεσαι με τους αναγνώστες σου και να τους κάνεις να νιώθουν σα να ταξίδεψαν αυτοί . Μεγάλο και δύσκολο στοίχημα που όμως έχει απίστευτο ενδιαφέρον!
Ποιο ήταν το πρώτο σου άρθρο,πώς το εμπνεύστηκες και ποια τα συναισθήματά σου όταν το είδες δημοσιευμένο;
Το πρώτο μου άρθρο λεγόταν  “ Σκέψεις ενός έμπειρου pendolare , όπου pendolare σημαίνει επιβάτης στα ιταλικά, και είχα επιλέξει σκόπιμα να μη τη μεταφράσω γιατί ήταν η λέξη που άκουγα από το πρωί μέχρι το βράδυ όταν έμπαινα στο τρένο και με επηρέασε στη δημιουργία του blog. Θυμάμαι πως όταν πάτησα για πρώτη φορά το κουμπάκι “publish” είχα συγκλονιστεί  και είχα στείλει το link σε όλους μου τους γνωστούς για να μου πούμε τη γνώμη τους . Από τότε άρχισα να γράφω χωρίς σταματημό.
Τελικά αυτό το ‘’μικρόβιο’’ για πολλά πολλά ταξίδια,πώς το κολλάει κανείς;Υπάρχει πιστεύεις άνθρωπος,που δεν του αρέσει να ταξιδεύει;
Το μικρόβιο αυτό δεν το κολλάς απαραίτητα με το πρώτο ταξίδι που θα κάνεις στη ζωή σου. Πρέπει να σε βρει ευάλωτο, στο σωστό μέρος, στη σωστή διάθεση και με την κατάλληλη παρέα. Άλλοι «αρρωσταίνουν» σε μικρή ηλικία, σε κάποιο ταξίδι με την οικογένεια, άλλοι στα φοιτητικά τους χρόνια και άλλοι στα 50 τους. Ποτέ δεν είναι αργά να κολλήσεις , ειδικά αν συνειδητοποιήσεις  το πόσο  γεμάτος -συναισθηματικά- γυρίζεις από κάθε ταξίδι σου. Μετά απλά γίνεται μέρος της ζωής σου το να φτιάχνεις βαλίτσα και να φεύγεις όσο συχνότερα μπορείς.Σε όλους αρέσουν τα ταξίδια απλά ο καθένας ταξιδεύει για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που δεν τα επιδιώκουν γιατί έχουν βολευτεί στη γνώριμη καθημερινότητα και φοβούνται τις αλλαγές αλλά πιστεύω πως πλέον είναι όλοι και λιγότεροι  αυτοί.
Ποιοι είναι οι τρεις αγαπημένοι σου προορισμοί και ποιο το μέρος που θα πήγαινες και θα ξαναπήγαινες και θα ξαναπήγαινες;
Αγαπώ τρελά τη Βαρκελώνη και γι’ αυτό είναι το μόνο μέρος που έχω επισκεφτεί πάνω από 5 φορές. Αν πρέπει να πω άλλα δύο μέρη θα έλεγα Κωνσταντινούπολη και Ρώμη αλλά θεωρώ πως υπάρχουν τόσα πολλά μέρη στον κόσμο που δεν έχουμε δει  ακόμα άρα γιατί να πηγαίνουμε στα ίδια και στα ίδια;

Ποια είναι τα σημεία,που πρέπει να προσέχει κανείς στην οργάνωση ενός ταξιδιού;
Σίγουρα το πρώτο είναι το με ποιον θα πας το ταξίδι.  Αν εσύ είσαι από τους πρωινούς τύπους που θέλουν να σηκωθούν νωρίς για να εξερευνήσουν την  πόλη και ο κολλητός σου θέλει να ξυπνήσει μεσημέρι και να βρει το πιο κοντινό μαγαζί για άραγμα και καφέ τότε σίγουρα δεν είναι ο κατάλληλος συνταξιδιώτης για σενα.
Πολύ σημαντικό επίσης, είναι να επιδιώξεις να κλείσεις εισιτήρια όσο πιο νωρίς γίνεται (3-4 μήνες πριν). Θα πληρώσεις σίγουρα πολύ λιγότερα από το να τα κλείσεις ένα μήνα ή 15 ημέρες πριν. Πριν κλείσεις ξενοδοχείο, μίλα με γνωστούς σου που έχουν ταξιδέψει στο μέρος που πας και ζήτα τους πληροφορίες και tips. Να έχεις πάντα μια φωτοτυπία του διαβατηρίου ή της ταυτότητάς σου και να φροντίζεις όταν ετοιμάζεις τη βαλίτσα σου να αφήνεις λίγο χώρο κενό για τα ψώνια που θα κάνεις στο ταξίδι σου.
Το ταξίδι των ονείρων σου και τα σχέδιά σου για το T-stories;
Το ταξίδι των ονείρων μου δεν είναι ένα αλλά δύο!  Σίγουρα το πρώτο –που αυτό το καλοκαίρι πιστεύω πως θα πραγματοποιήσω- είναι να διασχίσω με τρένο το 1/3 του κόσμου σε 15 ημέρες. Το άλλο να γυρίσω όλη τη Λατινική Αμερική σε ένα χρόνο.Όσο για το T-stories, θέλω να το αφήσω να με πάει μόνο του. Όσο αυθόρμητα ξεκίνησε έτσι θέλω να συνεχίσει. Σίγουρα θέλω να «μεγαλώσει» αλλά σιγά σιγά, με βήματα σταθερά, χωρίς βιασύνη και σπασμωδικές κινήσεις και μακάρι κάποια στιγμή να μπορώ να ζω μόνο μέσα από αυτό.
Το μότο της Μαρίας… 
Για να ξέρεις που πηγαίνεις πρέπει πρώτα να ξέρεις από πού (προ)έρχεσαι.

Γιατί ταξιδεύουμε;

Τελευταία, σε μια βραδινή συζήτηση με φίλους, τέθηκε η εξής ερώτηση ” Γιατί νιώθουμε την ανάγκη να ταξιδεύουμε;”. Ομολογώ πως η απάντησή μου “γιατί βρίσκουμε πλέον πολύ φθηνά εισιτήρια”, δεν εκτιμήθηκε από κανέναν. Οπότε, εκείνη τη βραδιά τα έβαλα κάτω και βάλθηκα να συγκεντρώσω σε μια λίστα τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους ταξιδεύουμε. ‘Ετσι! Για να είναι σε όλους μας ξεκάθαρο και για να ανατρέχουμε συχνά πυκνά σε αυτή τη λίστα ώστε να βρίσκουμε πάντα κίνητρα για τα επόμενα ταξίδια μας. Έτοιμοι;
Ξεκινάμε…
1. Για την εμπειρία
Έχεις ακούσει άπειρες φορές να μιλάνε για την πολύτιμη “εμπειρία του ταξιδιού”, σωστά; Για πολλά χρόνια εγώ πίστευα πως αυτή η φράση ήταν ένα κλισέ το οποίο χρησιμοποιούσαν οι καθηγητές μας στο σχολείο όταν δεν ήξεραν τι άλλο να μας πουν στο μάθημα της γεωγραφίας. Μέχρι που ξεκίνησα να ταξιδεύω και κατάλαβα. Το να έχεις δει για παράδειγμα το ηλιοβασίλεμα από την άλλη άκρη του κόσμου, να έχεις χαθεί στα στενά του casco viajο ή να έχεις ανέβει στο Νεπάλ, να έχεις πεινάσει απεγνωσμένα και να μην ξέρεις που βρίσκεσαι, να έχεις πάρει τη λάθος γραμμή του μετρό στο underground του Λονδίνου, να έχεις σταθεί αποσβολωμένος μπροστά σε ένα μνημείο που το είχες δει μόνο στην τηλεόραση ή σε φωτογραφίες, να έχεις πιάσει την κουβέντα με έναν ντόπιο σε ένα μικροσκοπικό νησάκι της Καραϊβικής και να έχεις μοιραστεί τα όνειρα και τις σκέψεις σου με κάποιον άγνωστο είναι εμπειρίες που μόνο ένα ταξίδι μπορεί να σου χαρίσει. Εμπειρίες που γυρνώντας σπίτι σου τις κουβαλάς μαζί σου, σου ανοίγουν τα μάτια και το μυαλό και σε κάνουν να εκτιμάς αυτά που έχεις και παράλληλα σου δίνουν κίνητρα για να επιδιώξεις να αποκτήσεις όσα δεν έχεις.
2. Για να ικανοποιήσουμε την ανάγκη μας για εξερεύνηση
Οι άνθρωποι είμαστε γεννημένοι για να μετακινούμαστε, για να ψάχνουμε και να ανακαλύπτουμε. Ταξιδεύοντας καλύπτουμε όλες αυτές τις ανάγκες μας χωρίς καν να το συνειδητοποιούμε. Βγαίνουμε με το χάρτη στο δρόμο σε αναζήτηση όλων εκείνων των μνημείων, των πόλεων που θέλουμε να ανακαλύψουμε, να ψαχουλέψουμε. Σε αναζήτηση εκείνης της καφετέριας με τον πιο καλό καφέ, εκείνου του μικρού χωριού που έχει όλους κ όλους 10 κατοίκους, εκείνου του δρόμου με τα χαρακτηριστικά γκράφιτι και τους χρωματιστούς τοίχους. Γιατί ό,τι και να λέμε, ό,τι και να πιστεύουμε, όσο και να μας έχουν πείσει πως πρέπει να επιδιώκουμε τη σιγουριά και την οικειότητα, κατά βάθος είμαστε όλοι γεννημένοι εξερευνητές, μας αρέσει ό,τι μας βγάζει έστω και για λίγο από την καθημερινότητα μας και μας κάνει να νιώθουμε περίεργα πιτσιρίκια έτοιμα να ξεχυθούν στο δρόμο χωρίς να έχουν αίσθηση φόβου ή κινδύνου παρά μόνο την αχόρταγη περιέργεια του αγνώστου.
3. Για να γνωρίσουμε νέες κουλτούρες
Ταξιδεύουμε για να δούμε το πόσο είναι διαφορετικός ο κόσμος μας, για να μάθουμε τα ήθη και τα έθιμα άλλων λαών από την άλλη άκρη της γης, για να γευτούμε τα φαγητά τους ακόμα και για να μάθουμε τη γλώσσα τους.
Εμείς στην Ελλάδα δεν είμαστε τόσο συνηθισμένοι να φεύγουμε για 2-3 μήνες στο εξωτερικό με σκοπό να ζήσουμε για λίγο καιρό μια διαφορετική πραγματικότητα μαθαίνοντας παράλληλα τη γλώσσα της χώρας στην οποία θέλουμε να πάμε. Οι περισσότεροι όμως Ευρωπαίοι το επιδιώκουν, ζουν με locals, μοιράζονται μαζί τους το φαγητό και το σπίτι, μαθαίνουν δειλά δειλά την ξένη προς αυτούς γλώσσα των κατοίκων και πολλές φορές ζητούν να βοηθήσουν εθελοντικά για να γίνουν ενεργά μέλη της κοινωνίας στην οποία βρέθηκαν έστω και για λίγο. Εμπειρίες έντονες που σου δείχνουν μια διαφορετική προοπτική και σε κάνουν να αναθεωρούν πολλά επιστρέφοντας σπίτι σου.
4. Για να ερωτευθούμε
Κάθε φορά που γυρίζω από ένα ταξίδι, είτε κοντινό είτε μακρινό νιώθω ερωτευμένη. Κάθομαι στο κρεβάτι μου το πρώτο βράδυ της επιστροφής μου σπίτι και μένω ώρες ακίνητη κοιτάζοντας το ταβάνι. Αναπαράγω την κάθε στιγμή στο μυαλό μου, κοιτάω τις φωτογραφίες και τις σημειώσεις μου και μελαγχολώ. Όπως ο ερωτευμένος που επιστρέφει σπίτι του και παρόλο που μέχρι πριν μία ώρα ήταν με την καλή του νιώθει πως εκείνη του λείπει ακόμα περισσότερο. Ταξιδεύοντας ερωτευόμαστε τις μυρωδιές, τα χρώματα, τις συνήθειες, τα πρόσωπα τα τοπία, τα φαγητά, ερωτευόμαστε τον αλλαγμένο μας εαυτό. Και ίσως τελικά όλα κινούνται γύρω από αυτό ακριβώς, μέσα από τα ταξίδια θέλουμε δε θέλουμε περνάμε περισσότερο χρόνο με το προσωπικό μας εγώ και ερωτευόμαστε τον ίδιο μας το εαυτό ο οποίος  μετά από κάθε ταξίδι επιστρέφει πάντα διαφορετικός. Θέλει δε θέλει!

5. Για να νιώσουμε ελεύθεροι
Ταξιδεύουμε γιατί ψάχνουμε την ανωνυμία. Χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μας είμαστε αυτοί που πραγματικά θέλουμε εμείς και ενεργούμε χωρίς να προβληματιζόμαστε για το ποιοι είμαστε, τι κάνουμε, πως θα το πάρουν οι γύρω μας. Σε μια χώρα μακριά από την πατρίδα μας είμαστε αυτό που δηλώνουμε, ελεύθεροι από το παρελθόν μας ζούμε τη ζωή όπως έρχεται. Ελευθερωνόμαστε από τα πρέπει και τα μη και  μοιραζόμαστε στιγμές απότη ζωή μας με αγνώστους που πιθανότατα στη χώρα μας και συγκεκριμένα στην καθημερινότητά μας να μην μπαίναμε ποτέ στη διαδικασία να τους μιλήσουμε. Έτσι λοιπόν, ελεύθεροι από δεσμούς και μακριά από deadlines και στιγμές πίεσης ζούμε την κάθε μέρα πιο έντονα και τη μοιραζόμαστε χωρίς εγωισμούς ή φόβο με άτομα που έστω για μια μέρα γίνονται μέρος της ζωής μας, μέρος της οικογένειάς μας, απλά και αβίαστα, όμορφα και χωρίς καν να το πάρουμε χαμπάρι.
Για όλα  αυτά ταξιδεύουμε λοιπόν, για να τροφοδοτήσουμε την πείνα μας για το άγνωστο, για να γνωρίσουμε πραγματικότητες διαφορετικές από τη δική μας, για να χάσουμε, ψάξουμε και βρούμε τον εαυτό μας. Για να ερωτευθούμε, για να δούμε μέρη μακρινά, για να μάθουμε μια ξένη γλώσσα, για να κάνουμε νέους φίλους από κάθε γωνιά της γης, για να δούμε αξιοθέατα, να δοκιμάσουμε ντόπιες νοστιμιές και για να μαζέψουμε εμπειρίες που θα μας ακολουθούν σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας.
Και ίσως να είναι και άλλοι οι λόγοι που ταξιδεύουμε απλά είναι πιο υποκειμενικοί, ταξιδεύουμε για σπουδές, για να δούμε αγαπημένα μας πρόσωπα, ταξιδεύουμε για δουλειά. Εγώ επέλεξα να αναλύσω τους πιο ρομαντικούς λόγους, σε επόμενο άρθρο θα αναλύσω και τους πιο ρεαλιστικούς. Promise!

2 σχόλια: